Al vroeg zomer. Te vroeg. De aarde warmt op en het is eigen schuld. Een letterlijk hot issue, maar dat laat ik aan praattafels en roeptoeters. Niets aan toe te voegen. Klimaat is eindelijk sexy en daarmee mijn Partij voor de Dieren. Van one-issue partij naar het enige issue. Gelijk gekregen, hoe wrang ook.
Dan liever een non-issue. Met zomer komt komkommernieuws tenslotte.
Rutte doet het nog met een Nokia. Hoe aandoenlijk. Ik word meteen weemoedig, had ik ‘m nog maar. Stuk rustiger. Maar als late bekeerling ging ik toch om. Om de liefde en de foto’s. En van die ene whatsapper waar het om begonnen was kwam het tot de groepsapp. Diep gevallen. Om van die miljoen foto’s waar die ene nooit te vinden is maar te zwijgen.
Goed, je kunt je geheugen uitbesteden, een twijfelachtige zegen. ‘Nee, zelf bedenken!’ roept dochterlief –met smartphone in de hand geboren- direct als ik naar Google grijp. Uit breinonderhoud.
Rutte is daarmee de een na laatste Mohikaan. Ik heb nog één vriendin met Nokiaatje. Ze vindt me een verraadster. Maar ik moest. En uiteindelijk deze dappere dino’s ook. Geen houden aan, de technologie regeert, mee zul je. Tot de onvermijdelijke retrogolf. Hopelijk ook vroeg dit jaar.
